Ik wil leren leven
|
Fluent (John O’Donohue) |
 |
Het vertalen van een gedicht vind ik niet gemakkelijk.
Toch heb ik deze keer een poging gewaagd, omdat het me bezig bleef houden. Zelfs in mijn droom vannacht.
Vloeiend
Ik wil leren leven
Als een rivier die stroomt
Gedragen door de verrassing
Van zijn eigen wendingen
In ‘What it means to become a person’ schrijft Carl Rogers (1902 -1987), een van de grondleggers van de humanistische psychologie:
“Een persoon is een vloeiend proces, geen vaste statische vorm; een stromende rivier van verandering, geen blok van vast materiaal; een voortdurend veranderende samenstelling van mogelijkheden om zich te verwezenlijken, geen vaste hoeveelheid eigenschappen.”
Inschikken, opschuiven, aanpassen. Het zijn goede vaardigheden denk ik, dat wel. Zeker als je wilt samenleven met anderen. Toch voel je wel aan dat er een grens aan is; als je het gevoel krijgt dat je zelf aan het verdwijnen bent.
Maar wat is die grens?
Groeien is veranderen las ik ergens. Dus misschien is het gewoon groeien?
De meest flexibele beheerst het systeem, is een bekende vooronderstelling van NLP. Ook daar zit een kern van waarheid in.
De metafoor van het water spreekt mij aan.
Water zoekt altijd het laagste punt. Het is flexibel in de zin dat het overal omheen stroomt.
Een rivier zoekt zijn weg door het landschap.
Een rivier houdt zich niet bezig met hard of zacht, of wie is het sterkste, of wie heeft er gelijk, wat is mijn recht of gewoonte. Het water stroomt om hindernissen heen en vormt een meanderende bedding. Krachtig, snel of rustig vormt zich de rivier, flexibel zonder te verdwijnen.