Vandaag las ik een stukje over een man die zijn vrouw verloor. Zomaar ineens was ze weg. Ze ging ’s morgens naar haar werk en kwam niet meer terug.

Natuurlijk gaat het leven verder, dat weet hij best en dat zeggen zijn vrienden ook. Maar binnen in hem is een gat geslagen, hij voelt een leegte. De leegte waar zij was. Voor de buitenwereld houdt hij zich groot en gedraagt zich wijs. Maar aan zo’n imago hangt een prijs; de prijs van afstand en controle.

“Maar soms hou ik het niet vol” zegt hij:

Soms

Soms huil ik een beetje
Soms sterf ik een beetje
Soms lach ik een beetje
Soms ben ik een beetje blij

Soms wordt het stil
Soms beweegt er niets
Soms is er geen geluid
Soms wordt het suizend stil

Soms weer energie
Soms weer veerkracht
Soms weer hoop
Soms…

Hoe geef je iemand hoop, hoe vul je zo’n leegte?

We kunnen er voor elkaar zijn en naar elkaar luisteren, want je kunnen uiten betekent vaak al veel. Gelukkig kunnen mensen leren dat ze de pijn van het verleden niet voor altijd hoeven te voelen.Ze ontdekken dat zelf of, soms hebben ze daar wat hulp bij nodig. En als ze dan de hoop weer terug vinden, ontdekken ze hun veerkracht en kunnen hun energie weer positief inzetten, gericht op de toekomst.