Weblog

Loslaten

‘Je moet het loslaten’ is een advies dat mensen nogal eens aan elkaar geven als ze met een probleem worstelen. Mensen zeggen het zelf ook: ‘ik moet het loslaten’. En daarna vertellen ze dat ze dat wel weten, maar dat het niet lukt dat loslaten. Loslaten is moeilijk, je kunt er tegenwoordig zelfs cursussen in volgen.

Een kind dat leert lopen moet je letterlijk loslaten, maar je blijft natuurlijk wel in de buurt om te zorgen voor aanmoediging en veiligheid. Een kind dat het huis uitgaat om op zichzelf te gaan wonen moet je loslaten. De pijn van het afscheid moet je leren verdragen en blijdschap en vertrouwen ontwikkelen dat je zoon of dochter voldoende zelfstandigheid heeft om het te redden in het leven.

Maar soms is het moeilijker.

Bijvoorbeeld als het door omstandigheden niet zo vanzelfsprekend is, of zelfs onwaarschijnlijk, dat je kind het zelfstandig redt in de wereld. Of als je ouders steeds meer zorg nodig hebben en jij ziet dat er dingen misgaan, maar je voelt je niet in staat om die zorg te geven. Of als je in een beklemmende, of zelfs schadelijke, relatie zit en je zou willen dat je partner verandert, maar hij of zij verandert niet. Of als je onrecht is aangedaan, wat nog niet is hersteld of misschien onherstelbaar is. 

Een nieuw begin

Als de zachtmoedigheid tussen jullie verhard
En verbinding dreigt te breken
Dat je dan ook stilte mag ervaren
In het diepste van je hart

Fluent
I would love to live
Like a river flows
Carried by the surprise
Of it’s own unfolding.

(John O’Donohue)