Gedichten

• Liefde
• Verbinding
• Communicatie

De nieuwste gedichten van Beelden van leven.

1. Afscheid

   

    

    

   Je wacht op de drempel en kijkt nog even om

   Een korte pauze, een aarzeling misschien

   Dan werp je nog een laatste blik en

   Trekt de deur achter je dicht.

    

   Wat rest is de echo van het verleden

   In de hol klinkende ruimten

   Van lege kamers

   Dan stilte.

   HV

    

    

   Dit gedicht had ik "Huis dat tot stilstand komt" willen noemen.

   Vanuit de gedachte dat een 'thuis' iets levends is. Er zit beweging in, er zijn herinneringen aan verbonden. Als je voor de laatste keer de deur achter je sluit, wordt dat 'thuis', weer een huis. Een leeg huis, wachtend op nieuwe bewoners, nieuw leven - voor hen een nieuw 'thuis'.

   Nog een paar dagen, dan gaan we verhuizen. Ons verjaardagsfeest was daarom tegelijk ook een afscheidsfeest. Afscheid van het huis waar ons gezin, in wisselende samenstelling, 29 jaar woonde. Dat is een lange tijd in een mensenleven. Herinneringen ophalen met de kinderen, met familie en vrienden, over de goede en soms ook moeilijke tijden in dit huis, voor- en tegenspoed. Loslaten, dat ook. 

   En natuurlijk ook vooruit kijken, mijmeren over de toekomst, over hoe het worden zal in ons nieuwe huis - de plannen, de hoop, de mogelijkheden en de verwachtingen die daaraan verbonden zijn om ook daar voor lange tijd ons 'thuis' van te maken.

2. De suikerbiet

   

    

    

   Terwijl de bieten, die net op de akker waren gerooid,
   In de zachte regen - het was een donkere dag,
   In een hoek van het veld op een hoop werden gegooid
   Stond ik te kijken met op mijn gezicht een lach

   Als kind keek ik met ontzag naar al dat werk
   Dat door zware machines en mensenhanden werd gedaan
   Ik stelde mij voor: ooit in de toekomst ben ik ook zo sterk
   Dat ik zo kan aanpakken en aan het werk kan gaan!

   De volgende dag werden de bieten geladen in de ochtendkou
   Vrachtauto’s vol. De chauffeur was een vrolijke man
   Hij gebaarde naar mij en zei: “Hier, deze is voor jou”
   Ik heb hem lang bewaard. Die suikerbiet, ik hield ervan!

    

   Meer nog dan met een suikerbiet is dit gedicht verbonden met een herinnering aan een vrachtwagenchauffeur. Een goedlachse hartelijke man die erg graag mocht. Groot van postuur en met een groot muzikaal hart.

3. Staande aan de rand van het water

   

    

    

   Staande aan de rand van het water
   De zon kust aan de einder reeds de zee
   Dit moment als herinnering voor later
   Draag ik heel mijn leven met mij mee

   Jouw vingers zijn met die van mij verweven
   Onze voeten maken sporen in het zand
   De avondwind laat mij lichtjes beven
   Wij lopen langzaam op het uitgestrekte strand

   Wij zeggen niets, dat is ook niet nodig
   Onze ogen spreken, dat is al genoeg
   Gesproken woorden zijn soms overbodig
   Ik denk aan wat jij mij zo even vroeg

   Ja, in jouw armen voel ik mij geborgen
   Gisteren, vandaag en elke nieuwe morgen.

    

4. Een dun laagje sneeuw

   

    

    

   In de lente
   Haar haren zwart
   Haar ogen blauw:
   "Ik ook van jou!"

   Onder zomerzon
   Zo vol van vuur
   De dagen lang
   Voor niemand bang

   De herfstmaan scheen
   De stormwind stuwde
   Zodat, het water
   Buiten oevers trad

   De winter kwam
   En in de koude stilte
   Vlijt zich op alles
   Een dun laagje sneeuw

    

   De wisselende seizoenen hebben een sterk metaforische kracht. Zeker als het over het leven en de daarbij behorende levensfasen gaat. Maar ook voor de liefde. 

   Ik vroeg mij af welk gedicht er zou ontstaan als ik wilde eindigen met de zin: "Een dun laagje sneeuw". Dit gedicht is er een uitwerking van, ook de haibun Gakkende ganzen eindigt met dezelfde zin, maar roept toch een heel andere sfeer op.

5. Zielenrust

   

    

    

   Welkom in mijn ziel
   Het is hier warm en zacht en stil
   Mijn hart ligt hier vlakbij
   Dat kloppen hoor je zeker wel
   Ook het ruisen van mijn bloed
   Hier zit ik graag
   Als ik me gelukkig voel
   Dit is de kamer van mijn zielenrust
   Maar kom ik leid je rond
   En laat je de rest ook zien
   Loop voorzichtig mee
   Want sommige delen zijn kwetsbaar
   Dat zie je wel aan de krassen hier en daar
   We gaan eerst naar ginds
   Dat verharde stuk
   Daar achter dat pantser
   Hier bewaar ik mijn littekens
   Het zijn er niet zoveel
   Maar ze zijn wel zwaarwegend
   Nee, in dat deel daarachter
   Daar kom ik niet meer
   Het is afgesloten
   Wat daar zit ben ik vergeten
   Een gat of zo, het is een leegte
   Vroeger kwam ik er wel veel en graag
   Maar het is verloren gegaan
   In turbulente tijden
   Kom we gaan verder
   Naar die grote kamer
   Daar zit mijn wezen
   Zo noem ik dat
   Maar eigenlijk ben ik het gewoon zelf
   Je hebt geluk
   Want het laat zich niet zo vaak zien
   Want kijk hier in de kast:
   Mijn verzameling maskers
   Voor elke gelegenheid een
   Ik speel er graag mee
   Maar het mooiste bewaar ik hier:
   Mijn verzameling verhalen
   Waarmee ik alles wat gebeurt
   In betekenis kan vertalen
   En hier de trap naar...
   Maar och, de tijd!
   Je moet weer gaan
   Want zie je
   Mijn ziel is geen bezoek gewend
   Ik word er wat onrustig van
   Leuk dat je er was
   Kom snel nog eens langs
   Dan laat ik je misschien nog
   Een stukje van de kelder zien

    

   Inspiratie: De eerste regel van dit lied:

    

   {loadmoduleid 171}

    

   Songtekst: https://www.bellsirishlyrics.com/last-great-love-song.html